به گزارش قدس آنلاین، در اسلام بر دوستی و انس و الفت از مجرای محبت و دوستی تاکید بسیار شده تا جایی که بنابر برخی روایت حتی دوستی پیوندی محکم تر از خویشاوندی است از این رو، نسبت به این مسئله و برکات آن تصریحات فراوانی در روایات ائمه معصوم علیهم السلام دیده می شود.
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: « نزديكترين خويشى، دوستى دل ها است.»
امام حسن مجتبی (ع) می فرمایند: «خويشاوند، كسى است كه پيوند دوستى او را نزديك كرده باشد، هر چند نسبتش دور باشد و بيگانه، كسى است كه از دوستى به دور است، هر چند نسبتش نزديك باشد. هيچ چيزى به بدن نزديكتر از دست نيست اما همين دست وقتى بشكند (تباه شود) آن را ببرند و از بدن جدا كنند.»
علاوه بر این، روایات عواملی که سبب جذب محبت می شود را نیز تصریح کرده اند.
پيامبر خدا (ص) در پاسخ به اين پرسش كه چه چيز موجب محبت خدا و مردم فرمودند: «به آنچه نزد خداوند عزّ و جلّ است دل ببند تا خدايت دوست بدارد و از آنچه مردم دارند دل بر كن، مردم دوستت خواهند داشت.»
امام علی (ع) نیز در این باره می فرمایند: «سه خصلت موجب جلب محبّت مى شود: خوش خويى، ملايمت و فروتنى.»
علاوه بر این، امام باقر (ع) فرموده اند: «چهره شاد و روىِ باز، وسيله جلب محبّت و مايه تقرّب به خداست و تُرشرويى و گرفتگى چهره، سبب جلب دشمنى و مايه دورى از خدا است.»
و از حضرت صادق (ع) است که: «رحمت خدا بر آن بنده اى كه محبت مردم را به خود جلب كند و با آنان در حدّ فهم و شناختشان، سخن بگويد و از گفتن آنچه توان فهمش را ندارند و انكار مى كنند، خوددارى كند.»
ایشان همچنین می فرمایند: «سه چيز محبّت مى آورد: ديندارى، فروتنى و بخشندگى.»
البته آیات نورانی قرآن و نیز روایات ائمه علیهم السلام از دوستی با برخی افراد ما را بر حذر داشته و از آن نهی کرده اند.
چنان که خداوند متعال در آیه 22 سوره مجادله می فرماید: «نمى يابى مردمى را كه به خدا و روز قيامت ايمان آورده باشند، ولى با كسانى كه با خدا و پيامبرش مخالفت مى ورزند دوستى كنند هر چند آن مخالفان، پدران يا فرزندان يا برادران و يا قبيله آنها باشند. خدا بر دلهاى چنين كسانى ايمان رقم زده است».
و از امیرمومنان امام علی (ع) است که: «دوستى عوام مانند ابر، از هم گسيخته مى شود و همچون سراب محو مى گردد.»
ایشان همچنین در این باره می فرمایند: « دوستى احمق چون درخت آتش است كه اجزاى آن يكديگر را مى سوزانند.»
و مولای متقیان (ع) فرموده اند: «مبادا دشمنان خدا را دوست بدارى، يا دوستيت را نثار كسى جز دوستان خدا كنى كه هر كس مردمى را دوست بدارد با آنان محشور شود.»
منابع:
غررالحکم
میزان الحکمه
تحف العقول
انتهای خبر/
نظر شما